Op maandag en dinsdag heeft Daan veel onderzoeken gehad.

Die waren erg vermoeiend voor hem.
Daan kan geen fel licht en harde geluiden verdragen, dus het was een hele uitdaging.
Als we weggingen moest hij een koptelefoon en een oogmasker op.

Vandaag was de dag van de Halo plaatsing.
Vanmorgen om 8 uur werden we opgehaald en ik mocht gelukkig met hem mee naar de operatie kamer en bij hem blijven totdat hij onder narcose was.
Na dik een uur kreeg ik een telefoontje en mocht ik op hem wachten in de uitslaapkamer.
Het eerste wat hij zei was : mama, de geluiden doen niet meer zo’ n pijn!?
Daan heeft wel veel pijn aan zijn hoofd ,waar ze de schroeven op vast hebben gezet en was erg misselijk.
Spugen als je je hoofd niet kan optillen of draaien is een hele uitdaging !
Rond 12 uur mocht hij terug naar zijn kamer waar hij nog een keer moest spugen en daarna zei: zo ik heb honger , geef me maar wat te eten ? na een paar droge koekjes ligt hij nu heerlijk te slapen.

Met de Halo bootsen ze als het ware de fusie na, zodat ze kunnen zien wat het voor hem gaat doen qua klachten.
De komende dagen gaan dit uitwijzen!

Trots op deze kanjer ❤️