~Mama, ik kan nooit meer drummen ~

Een van Daan’s grote passies was/is drummen.
Als snaakje van 7 mocht hij na lang zeuren op drumles en even later bij de drumband en harmonie.
Hij bleek best wel wat talent te hebben.
Achteraf was zo’n zware trommel om zijn schouders niet zo handig voor een wiebelnek, maar als je alles van te voren weet dan ga je liggen voordat je valt .

Anyway, een paar jaar geleden moest hij er noodgedwongen mee stoppen…. tot zijn grote verdriet..
Zijn drumstel werd bij oma op zolder gezet en begin dit jaar weggeven.

Na de tweede operatie in Barcelona savonds in bed, toen we wat muziek aan het luisteren waren zei hij het: mama, ik kan nooit meer drummen …
Hoezo zei ik?
Hoe kan je drummen als je niet meer kan bewegen? Ik kan alleen naar voren kijken?

Wat er ook zou gebeuren ik zou en moest Daan bewijzen dat het wel nog kon.
Daan zei ik : jij bent niet je beperking, jij bent je moed en je kracht!
Jij kan álles wat je wilt.
En zo stond er deze zomer een elektrisch drumstel voor hem klaar.
Hij speelde er een paar keer op, maar het was toch nog te zwaar het zitten en bewegen dus stond het een maand of 2 stof te happen.
Tot deze week!
En ondanks dat jullie niet horen wat hij speelt ( het geluid van het drumstel zit in de koptelefoon) wil ik dit toch graag delen…
Ons ❤️ stroomt over van geluk en dankbaarheid .

Mama, ik kan drummen 🙏❤️👊🏻

www.samenvoordaan.nl

#samenvoordaan
#samensterk
#opgevenisgeenoptie
#jijbentjemoedenjekracht